کاربرد پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر ‌در مطالعه تنوع درون گونه‌ای سه جمعیت از پسته وحشی (Pistacia atlantica Desf.)

پسته وحشی یکی از گونه‌های مهم منطقه ‌رویشی زاگرس محسوب می‌شود و خصوصیاتی چون مقاومت به خشکی، شوری و سرما باعث شده است که این گونه در مشجر کردن مناطق خشک و نیمه خشک و حفاظت آب و خاک نقش بسزایی داشته باشد. در این تحقیق، الگوی پروتئینی سه جمعیت پسته وحشی (Pistacia atlantica Desf.) برای تعیین تنوع بررسی گردید. به این منظور، پس از استخراج پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر، غلظت پروتئین‌ها به روش Bradford تعیین گردید. سپس برای تفکیک پروتئین‌های استخراج شده از روش SDS-PAGE استفاده شد. به منظور تجزیه داده‌های الکتروفورزی به حضور و عدم حضور هر یک از باندها به ترتیب عدد یک و صفر داده شد. مجموع فاصله باندهای موجود در هر نمونه از مبدأ حرکت باندها از روی ژل نیز به عنوان یکی از مشخصات مورد مطالعه در نظر گرفته شد. ماتریس داده‌های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل خوشه‌ای گردید. تجزیه واریانس نشان داد که میانگین غلظت پروتئین جمعیت‌ها 08/13 درصد بوده، بین میزان پروتئین آنها اختلاف معنی‌داری در سطح احتمال 05/0 وجود دارد. پروفیل پروتئین‌های ذخیره‌ بذر پسته وحشی 21 باند را تشکیل داد؛ به طوری که بیشترین تعداد باندها مربوط به جمعیت بانه و کمترین تعداد مربوط به جمعیت سلماس بود. هرچند دندروگرام حاصل اگرچه قادر به جداسازی کامل جمعیت‌ها از یکدیگر نشد، ولی تا حدودی توانست سه جمعیت را از یکدیگر تفکیک کند.